ԳԻՇԱՆԳՂՆԵՐԸ

Նախօրեին ավարտվել է տարվա նոմենկլատուրային ամենանշանակալի իրադարձությունը` «Բազե» երիտասարդական հավաքը, որի հովանու ներքո Ծաղկաձորում չորս օր շարունակ առանց հանգստի ու դադարի «ինտեգրվում էին» քաղաքական մի քանի կուսակցության երիտթևեր: Ամենամյա այս միջոցառումն իբր միտված է համախմբել քաղաքական տարբեր հայացքներ ու դիրքորոշումներ ունեցող երիտասարդների, դարձնել նրանց մի կուռ ամբողջություն և ձևավորել քաղաքացիական հասարակության կորիզը:

Համենայնդեպս, այսպիսի եզրակացության կարելի է հանգել միջոցառման կազմակերպիչների հարցազրույցներից: Դե իսկ հավաքի կարգախոսն ուղղակի չքնաղ է և ցնցող` «Համախմբված երիտասարդություն` կայուն զարգացող ապագա»: Ավելին, «բազեականներին» իրենց բարձրաշուք ներկայությամբ և հուզիչ ելույթներով հարգել- պատվել են այնպիսի կարկառուն նեոնժդեհականներ, ինչպիսիք են նախագահն ու վարչապետը` ընդ որում վերջինն այս անգամ նույնպես չի կարողացել շրջանցել գիտելիքի կարևորության հոշոտված ու բազմաչարչար թեման: Մի խոսքով, ամեն ինչ եղել է ճիշտ այնպես, ինչպես նախորդ անգամ, երբ պետության ուշադրության կենտրոնում էին «Միասին» շարժման երևելի անդամները. բազում գեղեցիկ ճառեր, լավատես բարեմաղթանքներ ու դիտարկումներ, պարզագույն ճշմարտությունների արձանագրումներ (գիտելիքի կարևորություն և այլն...), երկրի ապագան մի աննախադեպ լուսավոր ու հարթ ուղիով տանելու խոստումներ:
Բան չունեմ ասելու, երկրի ապագան հենց երիտասարդությունն է, որ կա: Իսկ եթե այն համախումբ է, ապա ազգը բառացիորեն դատապարտված է կայուն զարգացող ապագայի: Ուղղակի ողջ հարցն այն է, թե պետությունը և հասարակությունն ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկում այդ համախումբ և օրինապաշտ երիտասարդության ձևավորման համար:
Օրինակ, մեր իշխանավորները խորին համոզմունք ունեն, որ կարելի է տարին մի երկու հավաք կազմակերպել, համայն Հայաստանից հավաքել մի քանի հարյուր երիտասարդի, նրանց կյանքից մի քանի օր դարձնել մշակութա-սպորտային, նախագահի և վարչապետի մակարդակով խելամիտ ելույթներ մատուցել, և, ահա խնդրեմ, պետության հզորության և ազգի բարեկեցության գաղափարով տոգորված միահամուռ երիտասարդության սլացիկ շարքերը Սևանից և Ծաղկաձորից կհոսեն Երևան` կառուցելու աշխարհի ամենաքաղաքացիական հասարակությունը: Ըստ իս, սրանից բթամտության սուր հոտ է փչում…
Ինչքան էլ տխուր հնչի, բայց օրինապաշտության և քաղաքացիականության մասին դատարկաբանությամբ սնուցված գլուխները տարվա մնացյալ 360 օրը «հագենում» են քաղաքական անբարոյականության, կաշառակերության, պետական մակարդակով իրականացվող գանձագողության, գիտության և գիտելիքի նկատմամբ ամենանողկալի վերաբերմունքի ցայտուն դեպքերով, և ահա հենց այս միջավայրն է ձևավորում երիտասարդի կամ էլ ապագա քաղաքական գործչի իրական աշխարհաընկալումն ու մտածողությունը: Իսկ այդ խղճուկ չորս կամ հինգ օրը ոչ այլ ինչ են, քան աննշան կաթիլ համաշխարհային ջրոլորտում, նամանավանդ որ մասնակիցների թիվն ընդամենը 300-ն էր (կարծես թե, Հայաստանի երիտասարդությունը հենց 300 հոգի է):
Մի՞թե հայաստանյան իշխանավորները չեն ընկալում այս պարզագույն ճշմարտությունը, առավել ևս որ «պետականակերտ» հավաքները կազմակերպվում են ռեժիմի սպասարկու կառույցների, այսինքն նույն իշխանավորների միջոցներով: Չէ՞ որ ուղղակի աննպատակահարմար է գումարներ վատնել ինչ-որ նախագծերի վրա, որոնք էական ոչ մի նպաստ չեն բերելու իրենց հռչակած նպատակների իրագործմանը (համախումբ երիտասարդություն կամ էլ գիտահեն հասարակություն): Չէ՞ որ կարելի է այդ գումարներն առավել արդյունավետորն իրացնել (օրնակ Yerevan-City-ի մի նոր մասնաճյուղ գործարկել, կամ էլ, ինչու չէ, գեղեցիկ մի բանկ, որ չլսված տոկոսներով կծծի ազգի արյունը):
Խնդիրն այն է, որ իրականում այդ նախագծերը շատ էլ լավ ծառայում են նպատակին և նախանձելի ճշգրտությամբ կատարում իրենց առաքելությունը, ուղղակի իրական նպատակները քողարկվում են «համախումբ երիտասարդություն», «կայուն ապագա» և նմանատիպ այլ շքեղաշուք բառակապակցությունների շղարշով: Իսկ քողածածկույթը ցրելիս պարզ կդառնա, որ թե «Բազեն», թե «Միասինը» թե մնացյալ նման «ենթակառուցվածքները» ոչ այլ ինչ են, քան լաբորատորիա, որտեղ ընթանում է ազգի նոմենկլատուրայի արտազատումը, նոմենկլատուրա, որ տարիներ անց պետք է դառնա ռեժիմի ապավենն ու հենարանը հասարակության շրջանում: Այնպես որ, սրանք բոլորն էլ իմաստալից և շրջահայաց միջոցառումներ են` միտված ստեղծելու «կայուն զարգացող ապագա», ուղղակի «կայուն զարգանալու է» ոչ թե Հայաստան աշխարհը, այլև դրա աննշան հատվածը, որին սովորաբար անվանում են գանձագող-իշխանություն:

Շաբաթ ուշ գիշեր, Հայկ
--