Monday, May 23, 2011

ԳԻԼՅՈՏԻՆ, ԹԵ՞ ԿԱԽԱՂԱՆ

Բացում ես ճաշացանկն ու տեսնում ճիշտ է, թանկ, բայց հետաքրքիր ու քիմք գրգռող ուտեստներ։ Մոտ տաս րոպե ծանր ու թեթև անելուց հետո ընտրում ես դրանցից մեկն ու կանչում մատուցողին։ Պարզվում է, որ կրակոցը շեղ էր, այսինքն, ուտեստը գոյություն ունի միայն թղթի վրա, այլ ոչ թե «Պիցցա դի Ռոմայի» խոհանոցում։ Առանձնապես չես տխրում, քանի որ ճաշացանկը հարուստ է ու բազմազան։

Monday, May 16, 2011

«Իմը գողականը չէ, իմը մարդկայինն է …»

Փակցվածքները, որոնք կարդում եք այստեղ ու որոնք հետո հավանում եմ ես ինքս, գրվում են զգացումների պոռթկումների պահին։ Այդ պահին բանականությունը, իհարկե, տեղի չի տալիս, պարզապես ավելի անկեղծ է գրվում ու ավելի իրական ու ավելի մարդկային։ Մարդկային բառի հետ ինչ որ հուշեր կան, 1996-ից, երբ կուրսում ու թաղից կամ քուչից ոմանք պնդում էին, թե իրենցը գողական չէ, իրենց մարդկայինն է. հետաքրիր տարիներ էին ։)

Երազանք ունե՞ք դեռ ...

Բլոգի աջ հատվածում հղումներ կան այլ բլոգների վրա. դրանցից յուրաքանչյուրը հետաքրքիր է իր ոճի մեջ. նրանց ոմանց մոլի ու մշտական ընթերցողն եմ: Հեղինակները և մեր իրականությունից են և՝ արևմտյան: Արևմտյաններն մի տեսակ այլ հետաքրքրությամբ են կարդացվում, ոչ թե արևմտամոլ եմ կամ էլ «դեպի արևմտյան արժեքներին ինտեգրման եմ ձգտում» :), այլ նրանցում ինչ-որ յուրօրինակ տեմպ կա, տեմպ, որը կարծես թե անհասանելի է: Գրեցի «կարծես թե» ու մտածեցի, «կարծես թե»՝ այո, թե՞ «կարծես թե»՝ ոչ:

Tuesday, May 10, 2011

Միևնույն է, թե ...

Ինչ-որ մեկը կարող է գիտե, դեպի ուր է գնում այս կամ մեր երկիրը, տեղյակ պահեք խնդրում եմ, ասեք, միգուցե ճանապարհը ես եմ կորցրել, ես փոխեմ ճանապարհը, ես էլ ձեր հետ գամ, կարևոր չէ, թե ուր, գլխավորը կգամ, դադարից գոնե դուրս կգամ, մնացածն էլ կարևոր չէ, սար ու ձորով էլ է հնարավոր քայլել, նույնիսկ հաճելի է ու օգտակար: Չես հասկանում, «վռոդի բը» վատ չէ, աշխատանք, ընտանիք, առողջ, փառք Աստուծո ու թու թու ու թու, ընկերներ, հարազատներ, բայց թե ախմախ վիճակ է, ուրիշ բառ չի լինում գտնել ավելի ճշգրիտ նկարագրելու համար: