Saturday, February 27, 2010

-ություն, -ույթ, -ակ կամ -ակ, -ույթ, -ություն

Ես մի ուսուցիչ ունեմ, և ոչ միայն համալսարանական,  որին շատ բաներում եմ պարտական, բայց ամենակարևորը, իր իսկ ձևակերպմամբ՝ դեմոկրատիկ մտածելակերպով։ Նա նույնպես մի ուսուցիչ ուներ, որի հանդեպ նրա ակնածանքը նույքան մեծ է, որքան իմը նրա հանդեպ, որը չափազանց հետաքրիքր մոտեցում ուներ այլ գիտությունների նկատմամբ իր վերաբերմունքում։ Հիմա հաստատ իմ ուսուցչի ուսուցչի խոսքերը բառացիորեն չեմ փոխանցի, բայց միտքը մոտավորապես այսպիսին է. «Նրանց էլ թվում է, թե գիտությամբ են զբաղվում»։ Խոսքը բացի (արաբական) լեզվաբանությունից, արաբագիտությանն առնչվող մյուս բոլոր գիտությունների կամ ոլորտների մասին է։
Ես այս միտքը մի փոքր վերաձևակերպում եմ՝ լեզվաբանությունն ուրիշ գիտությունն է, իսկ խմբագրությունում գործընկերներից ու ընկերիցս մեկի հետ, որը նույնպես մասնագիտությամբ լեզվաբանան է, միշտ կատակում եմ՝ դե գիտես ինչ գիտություն է լեզվաբանությունը։
Ուրեմն՝ դե գիտեք ինչ գիտություն է լեզվաբանությունը։
Մարատ

Արաբագիտությունն ու Հայաստանը

Այն գործերը, որոնք հնարավոր չի լինում ավարտել աշխատանքային շաբաթվա ընթացքում, իսկ պետք է դրանք անպայման ավարտել, մնում են ոչ աշխատանքային օրերի համար, օրինակ շաբաթ կամ կիրակի օրվա համար։ Մոտավորապես նույն պատկերն է, հայտնի անեկդոտից. «Հրեային հարցնում են՝ ի՞նչքան ես աշխատում օրվա ընթացքում։ Պատասխանում է՝ 24 ժամ։ Հարցնում են. Իսկ ի՞նչ ես անում, երբ ժամանակը չի հերիքում։ Պատասխանում է՝ մի ժամ շուտ եմ արթնանում»։ Այսպիսին է մոտավորապես նաև մեր իրականությունը, երբ աշխատում ես մի տեղ, վաստակում՝ մեկ այլ տեղ (համեմատությունը իմը չէ), իսկ շաբաթ օրերին համալսարանում լրացնում ես այն, ինչ չես հասցրել շաբաթվա ընթացքում։

Friday, February 19, 2010

Կաշառքի, կոռուպցիայի ու ազգային հոգեկերտվածքի մասին

ԵՊՀ-ից բացի, ես նաև «Կապիտալ» օրաթերթում եմ, շատերը Հայաստանում ճանաչում են այդ օրաթերթը կամ կրպակներին մի փոքր ավելի ուշադիր նայելիս հաստատ տեսած կլինեն, վարդագույն, բայց դա հիմա կարևոր չէ։ Հիմա, ամեն օր, գործի բերումով թերթում հրապարակվող յուրաքանչյուր հոդվածի համար առանձին գլխաբառեր եմ ընտրում, որոնց բազմությունը պիտի ապահովի ամբողջ հոդվածի էությունը, որպեսզի հետո հոդվածները հնարավոր լինի միավորել թեմատիկ խմբերում։
Բայց դա էլ կարևոր չէ, կարևորն այս դեպքում մի հոդված էր (http://www.cdaily.am/home/paper/2010_02_19/news/17594/), որտեղ ոլորտի պատասխանատուն, որը, ի դեպ, հաստատ շատ լավ է վարձատրվում այդ ոլորտից գլուխ հանելու համար (ուրիշի փողերը հաշվելու հայկական ավանդույթից շատ եմ հեռու, պարզապես այս պահին ինձ ավելի շատ աշխատաշուկայի ոչ որակյալությունն է հետաքրքրում), խոսում է կոռուպցիայից ու կաշառքից հայաստանյան իրականության մեջ։

Tuesday, February 16, 2010

Ինչպիսին է իմ համալսարանական շրջապատը

Դե կարծում եմ բոլորն են ճանաչելու ինձ, ովքեր երբևիցե որոշեն այցելել այս էջը, ուստի անակնկալ չի լինի, եթե «ուղերձների» մի մասը լինի համալսարանական կամ գիտա-կրթական ոլորտից։
Սովորաբար ինչ որ մի բան պարզապես զրոյից չի գրվում, այն իր հիմքում ինչ-որ խթան կամ գործոն ունի։ Իսկ գործոնը մագիստրանտների հետ, որոնք այս դեպքում թերևս հաջողվածներից էին, կիսամյակի վերջին քննարկումն էր, թե ինչպիսին պետք է լինի առաջադիմության գնահատման համակարգն ու դասավանդման ընթացքը. առավելագույն արդյունավետություն ապահովելու համար։
Ինչպես և սպասում էի, պատկերացումները տարբեր էին իմ և նրանց մոտ։ Ընդ որում, հիմնավորված երկու դեպքում էլ։ Բայց այլ են այդ պատկերացումների հետևում դրվող խնդիրները։