Wednesday, June 30, 2010

Խոպան, փոդրատչի, կրթաթոշակ ... ‘գլխարկ, լանդ-կռաուզեր, նոթբուկ’

Արտագնա աշխատանքի մեկնողների, աշխատանքային ներգաթյալների, գաստարբայտերների կամ հայերենով՝ «խոպանչիկների» մասին շատերին պատմել պետք չէ։ Եթե անգամ սեփական կաշվի վրա նրանք չեն զգացել դա, ապա շրջապատում նվազագույնը մի քանի խոպանչիկների ճանաչում են։

Monday, June 28, 2010

Ինչո՞ւ կամ անավարտ

Ինչո՞ւ են երբեմն մարդիկ ամեն ինչի նայում «վազվզոցի» պրիզմայով, չգիտես ինչու ժամանակը, որպես կանոն, չի բավարարում, արդյունքում զգացում է, որ դու ինչ-որ մի բան միշտ բաց ես թողնում, ինչ-որ մի բանից միշտ հետ ես մնում։ Ինքդ քեզ հարց ես տալիս, արդյոք միշտ է այդպես լինելու, արդյոք մյուսների մոտ էլ է այդպես, թե ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչպես է աշխատում ներքին ժամացույցը, ինչպես է այն իրեն պահում համեմատ արտաքին ազդակների, ընթացքի, հոսքի։ Պետք է արդյոք շտապել ու հանուն ինչի շտապել։ Ոչ շտապողականությունը արդյոք վերջում «դանադալոշության» չի բերելու։ Հարցեր են, որոնց շուրջ միգուցե կարելի է մի քիչ զահլա տանել։)

Tuesday, June 22, 2010

Դեպի ուր են քշում մարդկանց հնարավորությունները

Ինչո՞ւ եմ սիրում ժամային գոտիների միջև տարբերությունը, որովհետև գիշերն ու ցերեկը խառնվում են իրար, շատ ուշ ես քնում ու շատ վաղ արթնանում։ Արդյունքում ինչ-որ մի ժամանակահատված, մի երկու շաբաթ, մի քիչ քիչ ես քնում ու ավելի շատ ժամանակ ունենում։ Իհարկե դրանից աշխատանքի արդյունավետությունը չի շահում, միևնույն է հոգնում ես, բայց կարելի է ինչ-որ բան անել, որը ուղեղի գերլարում չի պահանջում, այլ մատների վարժ կտկտոց ստեղնաշարի վրա, ասենք օրինակ հերթական գրառումը ամեն ինչի ու ոչնչի մասին բլոգում։ Ոչ մի «արտասովոր» բան, պարզապես համեմատությունների նոր շարք։)

Saturday, June 19, 2010

Պանդխտությունից մինչ օտարություն

Մինչ Բայրոյթ հասնելը, մեկ շաբաթ առաջ բլոգի սլոգանը փոխել էի, նկատած կլինեք երևի։ Ժամանակ առ ժամանակ այն փոխում եմ, կախված նրանից, թե ինչպես եմ ընկալում իրականությունը կամ այդ իրականության որ հատվածն ինչպիսի տպավորություն է թողնում ինձ վրա։ Մոտավորապես այսպիսի սլոգան ունեի նաև իմ բջջայինի ու համակարգչի վրա 2003-ին, երբ առաջին անգամ հայտնվեցի նույն Բայրոյթում։ Այս ամենը օտարության մասին է։ Ցավոք, միգուցե բարեբախտաբար հայերենը լի է իրականության այս հատվածը արտացոլող բառերով, որն ուզում ես ընտրիր՝ օտարական, պանդուխտ, ղարիբ, խոպան(չի)։ Սրանք զուտ բառեր չեն, դրանք իրականություն տեսնելու հնարավորություն են։ Ուրեմն...

Thursday, June 17, 2010

«Մի՛ դատիր, որ չդատվես» կամ քննադատությունը խարազանում, առավել ևս քարկոծում չէ

Մ.Ասատրյանը շատերի Facebook-յան ընկերն է, հետևաբար նրա վերջին գրառումը, թե ինչ նա չի սիրում, կամ ինչից է նա զզվում, տեսել, կարդացել, արձագանքել են շատերը։ Գրառումների իրոք հիանալի մի շարք ունի նա, եթե դրանց հետևում դրվող ենթատեքստը շատ թե քիչ ընկալելի կամ հասանելի է, ապա դրանք չափազանց հետաքրքիր են, մի շնչով կարդացվում են։ Վերջինը նույնպես բացառություն չէր։ Երկտողերի հիանալի հաջորդականություն, որոնցից յուրաքանչյուրը «հայկական հոգեկերտվածքի» ինչ-որ մի կոնկրետ շերտ է պարունակում։ Երկտողերից յուրաքանչյուրը ինքին առանձին քննարկման առարկա է, բայց ինձ մեկը ավելի շատ գրավեց, որտեղ նա (հիմա բառացիորեն չեմ հիշում, ինտերնետ էլ չունեմ մեջբերելու համար) չի սիրում կամ էլ զզվում է ուսանողներից բողոքող հայ դասախոսներից։

Monday, June 14, 2010

Խիզախության մասին կամ կեցցեն «հոգով արի» մարդիկ

Ինչպես գրում էի, վերջին շաբաթը լի էր իրադարձություններով, տարատեսակ իրադարձություններով։ Դրանք միայն միմյանց հաջորդող դեպքեր չէին, դրանք նաև իրավիճակներ էին, որոնք թույլ էին տալիս ստուգել կամ հասկանալ կամ տեսնել, թե ինչպիսին են մարդիկ, տարբեր մարդիկ, տարբեր իրավիճակներում։ Այս առումով շաբաթը շատ բան բերեց իր հետ, բերեց իմ համար, բերեց նաև տնեցիների համար։ Իրադարձություններից շատերը բարեհաջող ավարտվեցին, մի քանիսը նոր-նոր սկսվում են։ Բայց գրել ուզում եմ իրադարձություններին ադեկվատ արձագանքի հնարավորության մասին, կամ նրա մասին, ինչ ես ադեկվատ կամ ոչ ադեկվատ եմ ընկալում։

Wednesday, June 9, 2010

Գիտելիքի, գնահատականի ու մագիստրանտների մասին

Վերջին մի շաբաթը չեք պատկերացնի ինչպիսին էր, զգացումների, իրադարձությունների, հանգուցալուծումների ու դեռևս սպասվելիք զարգացումների առումով։ Այն արագ էր, դժվարին, ծանր, հետևությունների ստիպող։ Այս ամենից շատ բան դեռ չի վերջացել, կվերջանա մի երկու օրից, ինչ արդյունքով, կերևա էլի մեկ երկու օրից։ Բայց դրանց մասին չէ, որ ուզում եմ գրել, դրանց մասին չեմ գրի, երեկ պիտի գրեի, բայց նստեցի որ գրեմ, մի այնպիսի զգացում ունեցա, որ ընդհանրապես ադեկվատ չեմ իրականությանը, մեր ու ձեր իրականությանը։ Բայց դա էլ մի կողմ։ Քննության էի, մագիստրանտների մոտ, այդ դրա մասին եմ գրում։

Wednesday, June 2, 2010

Не позволяйте хвосту вилять вами

Как не погрязнуть в рутине маркетинга и не забыть о целях бизнеса
В вашем бизнесе есть ядро, есть цель, есть вызов и есть результат. Есть, видимо, нечто, что трансформирует ваш проект; есть единственный успех, который все изменит; есть одна трудность, которая опаснее всего остального. Что самое сложное? Что требует концентрации внимания? Вот это и есть ядро. Чтобы пройти весь необходимый путь, нужно продавать, нужно выполнять обещания, нужно преодолеть Яму и выдать результат. По дороге вам придется также заниматься всякими дополнительными задачами, а также вещами, которые упростят достижение цели. Популярный блог может завоевать внимание, затем доверие, и в конце концов – помочь продажам. Толпа последователей в онлайне позволит вам рассказать интересную историю, которая поможет нанять хороших сотрудников. Энергичное мероприятие на ярмарке SXSW заставит заговорить о вас и поможет вашим продавцам попасть на важную встречу. Это совсем не тривиальная деятельность. Это часть того, что в наши дни называется «маркетингом». Однако...