Ուզում եմ, որ Սերժիկը դասախոս դառնա
Ու երկար սպասի աշխատավարձին,
Փողը Արդշինի քարտով ստանա
Ու անհամբեր սպասի մյուսին։
Ուզում եմ, որ տխուր լինի,
Թեկուզ լինի մի տեսակ,
Կյանքի իմաստը չհասկանա,
Ու շուրջը լինի բարդակ։
Ուզում եմ որ Սերժը հանկարծ
Հասկանա իմաստը կյանքի,
Իրա ոտքով- իրար ձեռք բռնած
Երկրորդի հետ հետ գան դարձի։
Ուզում եմ որ Սերժը Լեննագան
Գազելով գնա ԲՀԿ-ի,
Եվրասիական թվա ճամփան
Ու հաճույքից չընկնի քյադակ։
Ուզում եմ որ Սերժիկը
Մարշուտկով գնա գործի,
Հենրիկ Նավասարդյանին իր մոտ կանչի-
Ու կտրվի ակտիվիստների հացը։
Ուզում եմ որ Սերժիկը
Ջրաչափի վրա դընի մագնիս,
Փորձի հետ տալ գազի «սոչիկը»,
Թիրախից դուրս եկած գնաճը՝ տանձիս, տանձիս, տանձիս...
Ուզում եմ որ Սերժիկը
Դաշնակների հետ նստի սեղան,
Տան ու առնեն մի կես բերան,
Ու Վահանը դառնա դեսպան։
Ուզում եմ որ Սերժիկը
Որոշի նստել գնացք,
Ու մինչ այդ պաչի դուռը
Ու սրանով փակվի հարցը։
Ուզում եմ որ Սերժը,
Մի քանի տեղով աշխատի,
Նախագահական միայն
Ընդմիջմանը վազել հասցնի։
Շարունակելի...
--
No comments:
Post a Comment