Monday, December 5, 2011

Վերջում ինչ-որ կիսատ մնաց

Երեկ ֆիլմ էի նայում, Գրիշան խորհուրդ տվեց, իր համար հատուկ հայերեն եմ գրում՝ «Թռիչքներ երազում և արթմնի»։ Հաստատ նայել էի, փոքր ժամանակ, բոլոր ֆիլմերը նայում էի, որոնք ցույց էր տալիս մեր աղքատիկ հեռուստատեսությունը։ Վերջում հիշեցի, երբ Յանկովսկին սկսեց դեզերի արանքով վազել։ Ինչ հետաքրքիր էր, բայց։

Վերջաբանը ինչ-որ կիսատ մնաց, մինչև վերջ Ռոման Բալայանի մտահաղացումը ապաայլագրել չհաջողվեց, կամ էլ հաջողվեց, որովհետև ֆիլմը յուրահատուկ մի տրամադրություն ստեղծեց։

Իսկ ստեղծեց. ինչ-որ մի պահի ամեն ինչ անիմաստ է դառնում, ոչ մի բան պետք չէ։ Ինչո՞ւ ... դե, ինչպես միշտ, Աստված գիտի։

Քառասունին մոտ էր հերոսը։ Չնայած լինում է, անկախ քառասունից, ժամանակ առ ժամանակ՝ ոչ մի բան պետք չէ, սկսում ես քայլել ու քայլել ու քայլել, գլխավորը, որ արևոտ լինի ու արևից խանձված խոտի հոտ գա։

Երևի սա մնաց ֆիլմից ... ։ Կհարցնեք՝ իմա՞ստ։ Աստված գիտե։

Երկուշաբթի կեսօր, Մարատ

Հ.Գ. Երևի ամենշատն են իմաստ փնտրում, հետո հոգնում ու հաշտվում ու դադարում, հետո նորից։
--

3 comments:

  1. Հատուկ ինձ համա՞ր ես սխալ գրել կինոյի անունը ))))

    ReplyDelete
  2. http://1in.am/arm/armenia_society_46947.html

    ReplyDelete