Երբեք մտքովս չէր անցել, որ ցեղասպանության հուշը բեռ է նաև։ Դե զգում էի, որ ցավում է, ճմլում է այլանդակ, բայց ո՜ր բեռ է... մտքովս չէր անցել։ Կարդացելի էի, շատ էի կարդացել ու շատերի մոտ, բայց զգա՜լ...
Sunday, April 28, 2013
Friday, April 19, 2013
Ապրել երկիրը
Երկի՛ր, երկիր չես, շպրտեցի ես։ Ձայնը գնաց։ Չվերադարձավ։ Չարձագանքեց էլ։ Կորավ խորը անորոշության մեջ։ Իսկ ես սպասում էի, որ հետ կգա։ Ու ինչ-որ բան կասի։ Ինչ կասի, կարևոր չէ։ Ասելիքը միայն ինքը գիտի...
Wednesday, April 10, 2013
Արշիպելագ Հայաստան
Ժանրի կանոններից հեռու է լինելու շարադրանքը, չնայած ժանրը հազիվ թե կանոններ ունի, ավելի շուտ ժանր էլ չկա։ Միայն զգացումներ են։ Զուտ զգացումներ, սուբյեկտիվ։ Միտք փնտրել պետք չէ։
Friday, April 5, 2013
Չես էլ իմանա
Օրը սկսվեց 1937-ին։ Մինչ այդ հասցրել էի քննարկել, թե որքան կարևոր է հայ իրականության մեջ կամ աշխարհի հայալեզու նաիվ պատկերում կովի ու երինջի, ցուլի ու մոզու միջև տարբերությունը։ Ու ինչ կապ ունի այս ամենը օրիորդության հետ։ Սա ես չեմ ասում, սա ասում է Իմաստաբանական մոսկովյան դպրոցը (տեսնում եք՝ ինչքան բարդ բաներ գիտեմ՝ սրանից հետո նվազագույնը բարձրաստիճան պաշտոնյա պիտի լինեի)։
Wednesday, April 3, 2013
Գուցե— հուշ է միայն
Աբսուրդը ձգտում է կատարելության։ Չնայած ասում են` աբսուրդը միշտ էլ կատարյալ է լինում։ Չեմ բացառում, բայց հազիվ թե սա մեր դեպքն է։ Միշտ էլ կգտնվի մեկը, որը աբսուրդում նոր նրբերանգներ կբացահայտի։ Անընդհատ, անդադար, անընդմեջ։ Ու չգիտես ինչու թվում է, թե անցյալում աբսուրդային չեն եղել Արարատյան դաշտի լուսապայծառ առավոտները։ Հազիվ թե։
Subscribe to:
Posts (Atom)